What am I doing here

Geloof het of niet. Maar bij aankomst in deze woning lag er juist op mijn nachtkastje een boek met genoemde titel. Had de voorganger dit express achtergelaten om aan te geven dat je hier van jan-en-alleman bent verlaten en er niets aan is? Of was het toeval? In ieder geval hebben wij ons het nog niet afgevraagd. Wij vermaken ons nog opperbest!

Afgelopen woensdagavond was er een illusionist in town (in Invercargill). Een soort Hans Klok. Samen met nog 3 ouders en 15 kinderen (uit Otautau) hebben we ons afgevraagd hoe zo'n kerel uit Las Vegas mensen in glazen kooien kan laten verdwijnen en doormidden kan zagen. Het was echt bijzonder.

T heeft voor zichzelf donderdagavond een nieuw sieraad gemaakt tijdens een sieraden-maak-workshop. Met nog 7 dames. Ook in Invercargill. Op de terugweg hebben ze alvast alle huizen met kerstversieringen in de buurt bekeken; is hier echt een hit.

Deze avondjes uit worden georganiseerd door Megan (reeds eerder genoemd), die zo ongeveer de spil is van alle sociale activiteiten in Otautau. Een geweldig mens.

Vrijdagavond is er een collega van T overgekomen uit Balclutha. T heeft haar leren kennen tijdens de cursus in Wellington, ze is ook Nederlandse. Was voor T  fijn om ervaringen uit te wisselen en te roddelen over de nieuw zeelanders. Ze is blijven slapen en vanmorgen vroeg vertrokken richting Stewart Island.

Op school zijn de kinders term 4 aan het afronden. Ze moeten nog twee weken 'aan de bak' en hebben er dan 6 vrij. Nou ja, aan de bak is wat teveel gezegd. Omdat het nu zulk lekker weer is is Sam al helemaal niet meer in de klas te vinden. Hij tennist de halve dag. Hij ziet ook lekker bruin. En als hij binnen is zit ie op http://www.physicsgames.net/ spelletjes te spelen. Ook leerzaam :-)

Marit rommelt nog steeds wat aan maar gaat wel steeds meer dingen begrijpen. En ze gaat graag heen. Dat is het belangrijkste.

Ramon is op Kindie de ballenkampioen. Ook zij zijn er nu achter dat ie best een aardig balletje kan trappen maar hij schijnt ook aardig te kunnen vangen. Ze hadden het dus al over de 'all caps' (het nationale cricketteam) waar hij op termijn in zou passen. Dit is naast de 'all blacks' (rugby) de 2e sport in dit land. We zien wel.

Ramon denkt overigens dat Winton (de plaats waar zijn moeder werkt) zo heet omdat de mensen daar zo veel windjes laten.

Tenslotte Mees. Hij is echt een voorbeeld baby. Hij ziet er niet alleen gaaf uit met z'n halve tandje en dikke toet en worstepootjes. Hij lacht ook de hele dag (waarschijnlijk omdat ie zo vetgemest wordt). Overal waar ik kom zet ie z'n bigsmile op en dan zijn alle vrouwen verkocht. Naar kerels lacht ie minder. Die zijn er ook amper (die zijn op de farm). Heb ik even mazzel ;-)

Vandaag zijn we er weer eens op uitgetrokken. Richting Lake Hauroko (echt idylisch) en we hebben een paar hele dikke bomen van 1000 jaar oud (Big Totara) aanschouwd. Met onze nieuwe Van. Die hebben we vorige week aangeschaft (gekocht van de lokale garagehouder). Daar hopen we een klein jaar plezier van te hebben en uiteindelijk in Christchurch achter te kunnen laten. Het heeft 4 wielaandrijving (niet zo belangrijk) maar er zit wel een geintegreerde dvd-speler in. We hebben vanmiddag Harry Potter opgezet en het geklier achterin is met 95% afgenomen! Jippie, wat een uitvinding!!!

Foto's van de afgelopen dagen