Southend United Dragons

Altijd lastig. Uit tegen de Southend United Dragons. Vanaf zaterdag gaat het gebeuren.

De voorlopige selectie van the 10th grade team of the Winton Football Club Inc.
Henry Bartrum, Andre Burnett, Dominic Carston, Nicole Davis, Grace Keen, Julia Kyte, Nicholas McLeish, Harry Milligan, Henry Wilson, Sam Zwart.

Southern Steel

Jullie hebben Tata Steel. Wij hebben Southern Steel.
Terwijl ik gisteravond het stukje over Pounawea zat te typen was T present bij een Netball wedstrijd in Invercargill. Het publiek was behoorlijk grijs en gemiddeld 50+.

Erik (die van Tata Steel) denkt dat Netball basketball is voor vrouwen. Volgens T is het een soort handbal met een vleugje korfbal. Vanaf volgende week meer over Netball. Want dan zit Marit er ook op en kan ik er over meepraten.

Leuke meiden, dat wel

Pounawea

Ik had ze ooit eens op Animal Planet gezien. In een documentaire. Toen vielen ze pinquins aan en vraten ze op. Nu waren ze er echt. Twee stuks. Eentje lag er te luieren op het strand en de ander kwam net de zee uit. Echte sea-lions. Dus niet van die schattige zeehondjes. Nee zeeleeuwen! Ze wegen wel 200 kilo en zijn immens.

Daar sjokt ie over het strand

In Suray Bay (vlakbij Cannibal Bay (leuke naam)) komen ze vaker. Daar waren we gisteren. We moesten er hoognodig weer eens op uit. Dus afgelopen zaterdag zijn we opnieuw naar De Catlins gegaan. Dit keer in het noorden in Pounawea. Het ligt op zo'n 2 uurtjes rijden van Otautau. Jack's Blowhole is een must, net als Kaka Point. We hebben weer behoorlijk gewandeld. Heerlijk. En het Holiday-house was weer van alle gemakken voorzien. Ik zou haast zeggen, uiteraard een open haard en dit keer zelfs een biljartkamer. Altijd leuk.

Als je/ze Vegemite lekker gaan vinden moet je oppassen. Dat beginnen ze echte kiwi's te worden.  

Niet te hachelen

Bekijk hier de overige foto's van afgelopen week.

Ik ben om

Eerst was ik nogal sceptisch en cynisch over Otautau-school. Ik had 't idee dat onze kinderen er maar wat zaten te lummelen en te niksen. Nu we hier wat langer zitten, onze kinderen de taal steeds beter gaan beheersen en ik ook regelmatig mijn neus op school laat zien, ben ik een stuk genuanceerder geworden.
Als ouder kun je op Otautau-school ten alle tijden binnenvallen en even aanschuiven/meeluisteren.
Op Otautau-school worden ook veel dingen met de hele school gedaan. Jonge en oudere kinderen mengen behoorlijk. Men is bijvoorbeeld nu bezig om een Dramarama (soort musical) voor te bereiden.
In de klas van Sam hebben ze onlangs een rups die later ontpopte tot vlinder van A-Z gehad. Op internet hebben ze van alles over rupsen/vlinders erbijgehaald. Deze vlinder is nu bij ons thuis. Waarom weet ik eigenlijk niet. Ook de muis Rufus leeft nog steeds.
Op donderdagmiddag gaat een klein clubje een taart maken. Die vervolgens met de hele klas later wordt opgegeten. En Sam zag ik laatst samen met de juf een aantal plantjes planten, water geven en onkruid wieden. Geweldig!
Als de juf merkt dat de aandacht enigszins verslapt gaat ze of even buiten met de klas een rondje rennen of er wordt gezongen. Ik heb ze al een aantal keer uit volle borst een aantal liedjes vanaf Youtube mee horen zingen. Op dit moment zijn Katie Perry (Fireworks) en Pink (Perfect) helemaal in.
Ook ben ik om voor wat betreft het uniform. Wat truttig dacht ik. Maar nee. Geen gedoe en onderscheid meer. Gewoon gelijke monnikken, gelijke kappen. En met z'n allen wordt geluncht. Aan een aantal pickpickttafels of op het gras eet iedereen gewoon z'n broodje op (dit is om 12:45u). Wat nou tussen de middag naar huis. Gekkenwerk.
Tenslotte; alle kinderen gaan van maandag/vrijdag van 9:00-14:55u naar school. Niets onderbouw op vrijdagmiddag vrij en de hele school op woensdagmiddag. Wel zo consequent en makkelijk.
En na iedere term (semester) zijn er twee weken vakantie.

Ik wou dat ik nog 7 was en hier de school kon doorlopen.



De school op Elles Road



In iedere man schuilt een

Nou? Juist een pyromaan.
Sam heeft het van zijn opa uit Castricum. Die houdt er wel van. En ik ben er ook niet vies van. Zodra de zon hier achter de bergen is verdwenen koelt het rap af. En aangezien we voor de electriciteit moeten betalen en het hout niet, kiezen we voor het laatste. Dus na tea (avondeten) maken we tegenwoordig de haard aan. Zoals mij dat is geleerd; krantenproppen onderop, een eierdoos erop, kleine houtjes er overheen en als dat allemaal brandt de grote blokken.
Erg gezellig en knus.

Lekker porren in het vuur

Voorlopig de laatste?

Ik hoor het je denken... Geen berichtjes meer op de blog voorlopig? Tuurlijk niet.
Voorlopig de laatste barbeque in NZ. Althans dat denken we. In NL worden de dagen langer en het weer eindelijk beter, hier hebben we 's avonds de haard aan en moeten we de wekker zetten omdat het 's ochtends nog zo lang donker is. En een verschil in temperatuur. Overdag is het vaak nog rond de 20 graden. 's Nachts zo rond de 4. Het hele huis kent enkel glas en is vrijstaand. Dat wordt nog wat als het straks echt gaat vriezen. Enfin, dat is voor latere zorg.
Wij hebben een fantastisch weekend achter de rug. Bij de Toy Library kun je een Bouncing Castle huren. Past makkelijk in de voortuin. En wat dacht je hiervan. Een omgebouwde auto die als barbeque dient. Past ook makkelijk in de voortuin.

Erg leuk. Het feestje van Marit en Ramon was erg geslaagd. Een beetje jammer dat er niemand uit NL is langsgeweest.
Vandaag zijn we nog in Thornbury beland. Daar was een tractorshow. Voornamelijk hele oude voertuigen. Je verzint het niet.



Voor een impressie klik hier

Pot Luck

Er zijn nog kaarten/stoelen beschikbaar! Maar dan moet je wel snel reageren.
Dus als je dit leest en je hebt morgenmiddag niets te doen dan ben je van harte uitgenodigd voor ons feestje! We vieren dat Marit en Ramon onlangs een jaartje ouder zijn geworden.
Om 5 p.m. gaat de barbeknoei aan. Verder is het een Nieuw Zeelandse gewoonte om je eigen eten en drank mee te nemen. En wat er over is weer mee terug te nemen! We doen niet aan lijstjes. Het is gewoon Pot Luck. See ya.....

Athletics Day

Het stond al lang op de agenda; Athletics Day (vrijdag 11 maart).

Maar omdat het toen pokkeweer was werd het uitgesteld tot de eerstvolgende mooie, droge dag. Dat had maandag j.l. kunnen zijn alleen hadden de Erwin Krollen regen en gustie winds voorspeld. Niet dus. Dinsdag was echt druilerig maar woensdag (gisteren dus) was het heerlijk weer en kon de Athletics Day doorgaan. In ver- en hoogspringen blinken de Dutchies niet uit maar met hardlopen kunnen ze aardig meekomen. Alledrie in de finale! Sam werd uiteindelijk 4e, Marit 3e en Ramon ook 4e. Net niet goed genoeg om volgende week mee te kunnen doen aan de Western Athletics Day.
Ook wel net zo rustig ;-)



Zo'n sportdag kan niet doorgaan zonder hulp van verschillende ouders. Dus nadat ik Mees in de sandpit had gezet ben ik gaan barbeknoeien. In het zonnetje heb ik 100 sausages gebakken. Geweldig!

Hier staan nog wat foto's (Otautau Athletics)

AOTEAROA

Zo noemen de Maori's Nieuw Zeeland. Het betekent land van de lange/grote witte wolk. Nou, dat klopt. Die zie je hier geregeld. Vrijwel elke dag. Alleen vandaag niet. Vandaag was een zonovergoten dag. En wij zaten lekker binnen. Te kijken naar NZ's (Aotearoa) very own circus. En heel belangrijk ....animal free.

Wij hebben onze eigen clown op de Chester Street. Die is 10 maanden oud.
Check this out.

Wist je dat?

• De kids tegenwoordig met z'n drietjes op de fiets naar school gaan. Heel stoer.
• Flip van de week gevraagd is een cake te maken voor een uitvaart. We hebben geen idee wie er onder de zoden ligt maar het is gebruikelijk om iets te maken.
• Flip opnieuw heeft meegeholpen een appeltaart te maken. Dit keer voor Sam's klas.
• We onlangs een muis in huis hadden maar dat deze in een valletje is gelokt. De hagelslagen staan weer veilig in de kast.
• Flip een deuk in de achterkant van z'n Van heeft gereden. Hij zat niet op te letten. Het is ondertussen al wel weer verholpen.
• Mees ondertussen het hele huis doorkruipt. Eerst nog op z'n buik maar de laatste dagen al op handen en voeten. Het wordt steeds meer opletten geblazen.
• Ramon 's avonds geen fles melk meer drinkt. Hij is nu 5 en dan wordt 't wel wat. Nu nog z'n n8luier.
• Sam iedere donderdagochtend de Donald Duck in de brievenbus krijgt en deze in een teug uitleest.
• De dames vandaag allebei bij de kapper zijn geweest. Ze zien er weer piekfijn uit.
• Er vandaag een garage-sale is gehouden en we er weer een berg speelgoed bij hebben. De opbrengst gaat naar het Christchurchfonds.
• We vannacht een logeetje hebben. Sam heeft gisteren bij Kieran geslapen. Nu zijn de rollen omgedraaid. Kieran heeft een prachtig CUBS (een soort Scouts) tenue.

Indruk van afgelopen week

Net na de maaltijd

Too bad, too bad.

De ouders van Saskia (Mostert) uit Castricum stonden gisteren rond de lunch bij ons voor de (vaste) deur. Ze zijn aan het rondreizen. Ze hadden ons zondagavond thuis en maandagochtend op onze mobiel gebeld. Alleen hebben wij dat niet gehoord en zaten wij (nog) in Manapouri.
Later zag ik dat hun smsje om 12:33u was gestuurd. Wij waren om 13:00u thuis. Een half uurtje. Aangezien ze vanuit Te Anau kwamen hebben we ook nog eens hetzelfde stuk gereden. Nogmaals erg jammer. Niets meer aan te doen.

Bake for Quake

De aardbeving van 2 weken geleden houdt de gemoederen nog steeds erg bezig. In sommige wijken in Christchurch is nog geen electriciteit, water en/of sanitair aanwezig. Veel mensen zijn de stad ondertussen gevlucht. Het schijnt dat 10.000 woningen moeten worden afgebroken. Ook wij hebben er zijdelings mee te maken. Zo is er hier in het dorp een aantal families tijdelijk komen wonen. Vaak hebben zij hier familie of vrienden. En de Christchurch kinderen zitten ondertussen op Otautau-school.
Afgelopen vrijdag (Ramon's eerste dag) was een Mufti-day. Dus (helaas) geen uniform voor Ramon maar een zwarte broek en rood shirt (de kleuren van Canterbury). Een ieder werd verzocht 2 dollar te doneren en ook de opbrengst van de ijsjesverkoop van j.l. vrijdag gaat naar het Christchurch-fonds.
Hieronder een impressie van Ramon's eerste dag (afgelopen vrijdag).

Als je goed zoekt vind je ze alle 3



Zwart en rood (Canterbury kleuren)



Doubtful Sound

Het moest er een keer van komen. Nadat we in 1999 de Milford Sound hebben bevaren was het afgelopen zondag de beurt aan de Doubtful Sound. Er valt in het gebied gemiddeld meer dan 5 meter regen per jaar (one of the wettest spots on the planet) maar we hadden geluk. Het was heerlijk weer en geweldig.
De boot vertrok om stipt 8:30u (wekkertje!) met nog zo'n 50 ouwe vellen (waaronder veel Hollanders) vanuit Manapouri. We zouden het op een dag kunnen doen maar dat doen we niet. Tuurlijk niet. We huren gewoon opnieuw een geweldige crib vlakbij. Een prachtig stulpje opgeleverd in oktober 2010. In zo'n huis is dan ook meteen alles aanwezig: koffie, thee, bakspullen, dvd'tjes, spelletjes, boeken, alle soorten beddengoed etc. Erg prettig.

Enig idee wat een Sound is? Welnu, het is een door de ijstijd ingesleten Fjord met reusachtig steile wanden, diep helder water en prachtige eilanden en vergezichten. En daarnaast uiteraard de andere flora en fauna. We hebben vogels gezien en gehoord, 4 pinquins kwamen voorbij zwemmen (erg zeldzaam) en we hebben een hele kolonie zeehonden gespot.

Kijk zelf maar.

Well done, Marit

High Five!

Don Ketel Sejamo (Ramon) is vandaag 5 jaar geworden. Hieperdepiep hoera!
We hebben er lang naar uitgekeken want nu mag ie eindelijk naar school. Dat doen we vanaf morgen. Maar uiteraard hebben we vandaag eerst feest gevierd. Thuis, op de peuters en in de buurt van het zwembad. Het was een geweldige dag met mooie cadeau's (m.n. Hotweels) en heerlijk weer !
Hier wat pictures van 03/03/2011