Welkom!

Op 26 oktober 2010 hebben we Nederland verlaten. Via Frankfurt, Singapore, Sydney, Christchurch en Invercargill zijn we begin november in Otautau aangekomen. T zal een jaar aan de slag gaan als huisarts in het Medical Centre. Flip zal het huishouden bestieren. Een hele onderneming!

Ondertussen zit het jaar er (alweer) op. Op 25 oktober 2011 zijn we weer (veilig) op Nederlandse bodem aangekomen.
Holymoly, wat hebben we een geweldig jaar gehad!


donderdag 18 november 2010

Winton

Hier weer een update van Tanja 
Deze week is mijn eerste week als GP (General Practitioner) in Winton. Best wennen. Ik rijd in ongeveer 25 minuten naar mijn werk (bijna 40 km). Het is een prachtige route en meestal kom ik alleen wat schoolbussen tegen. De werkdag begint om 9.00 am met de eerste patient en duurt tot 5.30 pm. Per dag werken er 3 of 4 artsen in het Centrum. Mijn 'supervisor' (de eerste 3 weken werk ik onder supervisie) heet Caroline Stewart. Zij werkt sinds 16 jaar in Winton Medical Centre. Dan is er nog een arts genaamd Philip White afkomstig uit de UK, woont en werkt sinds 3 jaar in Winton. Zijn huis staat te koop; om familieredenen gaat hij terug naar de UK wat hij erg jammer vindt. Hij hoopt dat hij zijn huis voorlopig nog niet verkoopt. Is overigens een erg fijne vent.
Meestal is er ook nog een waarnemer werkzaam in de praktijk en momenteel is dit een amerikaanse arts. Verder werkt er nog een batterij aan nurses waar ik het overzicht niet echt van heb en ook geen flauw idee wie wat doet. Ze zijn wel allemaal enorm vriendelijk en behulpzaam.
De inrichting van het pand is zeldzaam uit de tijd. Ze hebben alles, maar het ziet er op z'n zachtst gezegd niet uit (zie de foto's). Overigens is de manier waarop de artsen te werk gaan ook wat ouderwets naar mijn mening (veeeel 'prescriptions', veeeel aanvullend onderzoek, veeeel briefjes voor werk en school en kinderen mogen met de waterpokken een week niet naar school).
Ik ben rustig aan ingewerkt en heb de eerste dag maar een paar patienten gezien. Het computersysteem en met name de manier van medicatie voorschrijven is echt een uitdaging. Het duurt nog wel even voor ik dat onder de knie heb. Ook het verwijzen is me nog allerminst duidelijk. Maar ach, ik heb gisteren en vandaag toch al heel wat mensen gezien. 
Er is een soort van spoedhulp waar om de beurt een arts bij geroepen wordt; ik heb al een enorme wond op een hand gehecht bij een boer die met z'n hand tussen een machine was gekomen, een vrouw gezien met een fractuur van het sleutelbeen die door de huid heen kwam (is overigens met morfine afgevoerd naar het ziekenhuis) en een baby van 6 maanden met brandwonden door hete koffie.
Deze week en volgende week werk ik 5 dagen en vind ik best veel na een half jaar thuismoederen. Maargoed, iemand moet de kost verdienen....

Foto's 17 en 18 november

1 opmerking:

  1. Hoi Fam. Zwart :-)
    Allereerst de groeten van Nynke aan Ramon en van Jorrit aan Marit en Sam. Hebben vanochtend gezellig met zn allen de blog zitten lezen (leuk hoor).
    Jorrit en Nynke vinden de foto's helemaal geweldig en zouden best een dagje langs willen komen om daar lekker buiten te spelen ;-).
    Fijn te lezen dat jullie al aardig je draai weten te vinden (stoer hoor van jullie allemaal).
    Paul en Tanja wil jullie complimenteren over jullie blog, sprak er nog met Tanja haar vader over dat je het avontuur bijna zelf live mee maak (helemaal goed).
    Wij zijn net naar het Sinterklaasfeest geweest bij de Brw Heemskerk, was erg gezellig en de kinderen waren weer goed verwent.
    Hou je haaks en lekker genieten van de ruimte en de vrijheid (het ziet er geweldig uit daar)je leeft maar een keer.

    Gr. van je buurtjes :-).

    BeantwoordenVerwijderen