Welkom!

Op 26 oktober 2010 hebben we Nederland verlaten. Via Frankfurt, Singapore, Sydney, Christchurch en Invercargill zijn we begin november in Otautau aangekomen. T zal een jaar aan de slag gaan als huisarts in het Medical Centre. Flip zal het huishouden bestieren. Een hele onderneming!

Ondertussen zit het jaar er (alweer) op. Op 25 oktober 2011 zijn we weer (veilig) op Nederlandse bodem aangekomen.
Holymoly, wat hebben we een geweldig jaar gehad!


woensdag 10 november 2010

Het dagelijkse leven

We hebben zojuist de week door midden gezaagd. Wij zijn over de helft. En hoewel verscheidene mensen mij hebben gevraagd hoe het nu bevalt moet ik toch nog echt vaststellen dat het mij nog steeds als onwerkelijk en een beetje vakantie-achtig aandoet. Tuurlijk, we komen nu meer in een ritme. Boodschappen doen, halen en brengen naar school enzo. Wel gelukkig maar een keer en niet zoals op de Lunetten 4x per dag. Dat is gekkenwerk. Verder heb ik Mees en Ramon natuurlijk om me heen.

De kids gaan vooralsnog graag naar school. En ze zijn ook weer zo superaardig. Dat scheelt enorm.
Van Marit hoeft er echter niet zoveel gesport te worden (laatst had ze tennisles; Marit en tennissen :-) en volgens Sam zijn er alleen maar dikke meisjes bij hem in de klas. Op twee na en eentje heeft volgens hem een oogje op hem. Wie weet. De sommen worden er ook niet moeilijker op (3x4 en 6-3) maar hij mocht wel laatst een computergame doen. En ze hebben hier allemaal Apple's. Dus om daar wat van op te steken is ook niet mis. En ook Sam doet veel aan sport (baseball en touch Rugby). Als ik ze zie zijn ze aan het sporten. Laat onze kids maar schuiven.

Ik ben gisteren met Ramon naar de Kindie in Drummond geweest. Dat is hier 15 km vandaan. Een kindie is een Kindergarten oftewel creche. Dit is voor hem beter dan de Playcentre. Ze doen hier ook weer van alles en ze hebben veel ruimte en speelgoed. Hij kan er op dinsdags en donderdags van 9:00 - 2:00 p.m terecht. Totdat ie naar school mag.

Tenslotte. Vanmorgen was er op weer een andere plek in het dorp Music en Movement voor de kleintjes. Oftwel bewegen op muziek met de gebruikelijke "morning tea". Stond ik daar met 16 andere moeders (geen vaders uiteraard, die zijn op de farm) te dansen en te huppelen (old Macdonald had a farm, hiea hia jo music).

Morgen komt T weer terug. Da's wel zo fijn.  09/11/2010

3 opmerkingen:

  1. Jeetje Paul, wat een ervaring toch weer! Ik zag een link naar je blog op Rob zijn Facebook staan. Flip en T weer op avontuur. Dit keer met hun 4 kinderen... Geweldig hoor! En jullie ook een Meesje! Heerlijk om all e foto's te zien. Sam alweer 9, en Marit al een hele meid... Heel leuk!

    Geniet van NZ en van elkaar. Heerlijk hoor, zoveel tijd voor je gezin. Ik zie je wel als huisvader eigenlijk. Groetjes aan Tan en ik blijf jullie volgen!

    Ester Al

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Haha, die Paul..... Ik kan het me aardig inbeelden hoe je lekker staat te huppelen...!
    Hilarisch.....! Hoeveel flessen sherry heb je al achterover gegooid?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hi there, tegenvoeters. Hier nog weer een andere Esther, Datema of van Dongen welteverstaan.
    Het is me gelukt om jullie te laten gaan voordat ik langs ben gekomen. Heb jullie Blog helemaal gelezen. Gaaf hoor! Het wordt vast en zeker een geweldige experience. Have fun, ik zal hier geregeld even kijken hoe het aan de andere kant van de wereld gaat.
    Oh ja, draait het water in de wc echt de andere kant op als je doortrekt?
    Groetjes!!! Esther

    BeantwoordenVerwijderen