Friendly people

Zoals ik al had aangegeven en we zelf al eerder hadden ondervonden zijn de Kiwi's oprecht aardig en vriendelijk. Bij aankomst was het huis aan kant, de bedden opgemaakt, de koelkast gevuld en het gras gemaaid. Maar goed. Daar zat ook nog een Medical Centre achter.
Afgelopen zaterdag bij terugkomst van ons ritje door de omgeving had de overbuurvrouw van 80+ een schaal met muffins voor de deur neergezet. Als een soort welkom. En we mogen ook haar tuinstoelen gebruiken.
Robert Bruin c.s. heeft vanmorgen wat oude laarzen langsgebracht en zojuist stond het buurjongentje van 12 met een doosje vol met scharreleitjes voor de deur. Van hun eigen kippen. Da's toch allemaal wel heel erg aardig.

En ja. Vanmorgen was het zover. De eerste schooldag. Ik moest er 4 (en mezelf) aanjurken en voor het ontbijt zorgen. Ik had ze vooraf gezegd dat de vakantie nu echt over is en dat ze een beetje moe(s)ten meewerken. En warempel, het ging hardstikke goed. De school begint pas om 9:00u dus ik had ook een half uurtje meer dan thuis. En de afstand is zo'n beetje hetzelfde.
Sam zei na afloop; ' ik heb helemaal niet hoeven werken en ze hebben wel 4 pauzes'.  Een om 9:30, een om 11:00, een om 12:00 en een om 13:00. En dan eten ze ook tussen de middag en om 2:55 is het voorbij. Het lijkt er dus op alsof de dag van pauzes aan elkaar hangt. Net als bij Corus.
Van de sommen die Sam voorbij had zien komen ligt ie ook niet wakker: In groep 4 behandelen ze 60 minus 30 enzo. Dat komt wel goed.
Naast de gebruikelijke juf is er ook nog een soort overall juf (ik ben ff haar naam kwijt; miss Dit of misses Dat) die vooralsnog even nagaat welk niveau Sam en Marit aankunnen. We zitten in een heel ruraal gebied met voornamelijk farmers en het is natuurlijk niet voor niets dat er hier een leegloop is. De meeste personen met een goede baan/opleiding trekken weg.
Anyway, ze hebben het de eerste dag prima naar hun zin gehad. Ik had ze alleen veel te warm gekleed. Het schijnt dat ze hier (ook midden in de winter) altijd in shorts lopen. Kou kennen ze niet.
Sinds Sydney heeft Marit gelukkig ook weer wat meisjes gezien. Ze is alleen hun namen vergeten. Tevens is het zo dat 63% van de leerlingen jongen is de rest meisje. Best eigenaardig.

Met Ramon en Mees heb ik verder het Playcentre bezocht. En wat zitten beppen met de mums.
Het Playcentre is voor Mees nog wat teveel van het goede en Ramon is er eigenlijk te oud voor. Morgen op weg naar de echte Kindergarten tot aan de kerst (voor Ramon).

Op maandagmiddag is er om 2:15u een 'Assembly' op school. Dan wordt de week doorgenomen, een toneelstukje opgevoerd, en wat kinderen in het zonnetje gezet en wordt er Maori en engels gezongen. Ook de vaders en moeders zijn dan welkom. Dus ik was er. Mees lag buiten in z'n wagen te slapen en Ramon viel tegen mij aan in slaap tijdens de voorstelling. Ik heb wat plaatjes geschoten en wat gefilmd. Heel bijzonder 08/11/2010