Dokteren in NZ

Het wordt tijd voor een update vanuit het werkersperspectief alhier.
Ik ben hier nu 8 maanden aan het werk en kan wel zeggen dat ik helemaal ben ingeburgerd.
De eerste paar weken moest ik diverse malen per dag google translate raadplegen, nu verloopt het engels een stuk soepeler. De taal is nauwelijks meer een issue. En dan te bedenken dat ik 2 keer gezakt ben voor mijn engels examen!
Het grootste verschil tussen een NL en NZ huisartsenpraktijk is dat er hier niet gevraagd wordt waarom mensen een afspraak willen maken. Als zij een afspraak willen worden ze ingepland. Scheelt een hoop gezeur aan de telefoon en brengt geld in het laatje. Iedere patient moet 28 dollar per consult afrekenen. Overigens is een belangrijke drempel voor een huisartsbezoek de afstand. Mensen komen van heinde en verre. Sommige maken er helemaal een dagje uit van.
Soms komen patienten voor de grootste onzin langs; als een enigszins opgeleide assistente had gevraagd wat de reden zou zijn voor het bezoek had ze wat adviezen kunnen geven. Maar nu ze er toch zijn en ze van ver zijn gekomen en ook nog moeten betalen voel ik me als huisarts vaak verplicht om iets voor te schrijven (dat verwachten ze nl). Helemaal fout natuurlijk. Komen ze volgende keer weer voor niks...
Aan de andere kant zijn er, vanwege de afstand en vanwege het feit dat ze 7 dagen per week werken, veel boeren die pas komen als ze zo ongeveer dood neervallen.
Het aanbod is dus gevarieerd.
Verder wordt er in NL steeds meer gedelegeerd naar assistenten of praktijkondersteuners. Hier kennen ze dat fenomeen niet. Tenminste niet in Winton. Hetgeen betekent dat ik veel bloeddrukcontroles doe bij compleet gezonde mensen en de resterende 10 minuten van het consult lekker kan kletsen over van alles.
In NL worden dit soort controles overgenomen door assistentes, hetgeen betekent dat je als huisarts over het algemeen bewerkelijke consulten doet. En de tijd waarin dat geperst wordt is ook nog eens 5 minuten korter (10 minuten ipv 15). Men werkt hier wat minder efficient.
In Otautau, waar ik ook regelmatig een dag werk, zijn er wel 2 gespecialiseerde praktijkverpleegkundigen. Dat is weer het andere uiterste; zij nemen min of meer het werk van de dokters over. Als ze zich niet zeker voelen vragen ze of je mee wilt kijken. Maar 'gewone' long en oorontstekingen beoordelen en behandelen ze zelf.
Deze week is er in onze praktijk in Winton een nieuwe amerikaanse arts begonnen. De vorige is 3 weken geleden vertrokken en is voor 5 maanden geweest. Deze dame blijft een half jaar.
Als ik vertrek komt er voor mij weer iemand voor een paar maanden. Zo gaat het al een hele poos. Het is hopeloos. Niet zo gek dus dat ze verschillende keren hebben gevraagd of ik niet alsjeblieft wil blijven. Geld is geen probleem. Ik voel me bijna belangrijk.
Maar per 1 november zit ik gewoon weer achter mijn bureautje in Huisartsenprakijk Prinsenhof te Beverwijk. Ook dat heeft wel weer wat.