Het landelijk gebied

Vandaag zijn we wederom rustig aan begonnen. We hebben tenslotte nog een jetlag. Om 10:30u stond Nathalie op de stoep met een Maxi Cosi. Plus een onderstel voor in de auto. Toppie. Wordt Meesie niet meer zo heen en weer geslingerd in de Hyundai. Degene die dit voor ons heeft geregeld is de CSC (car-seat-coordinator).
Ook is er een OTC-coordinator. Deze is van de Otautau Toyclub, zeg maar de plaatselijke speelotheek. Die hebben we bezocht en zijn ook meteen maar lid van geworden. Marit heeft er een kapperset bij, Sam een treinbaan en Ramon een skelter. Zijn ze voorlopig weer even zoet. Over twee weken ruilen we het weer in.

Rond de lunch hebben we de school bezocht. Ziet er hardstikke leuk uit. En zeker de komende 6 weken staan volop in het teken van doe en sport. Sam en Marit gaan er a.s. maandag naar toe. Sam komt in groep 4 (vindt ie maar niks), bij mrs Flack (ze gebruiken geen voornamen) en Marit in groep 2 bij mrs King. Het lijkt een beetje op Cluedo allemaal.
En ze hebben meteen de maten opgenomen. Want het uniform gaat er komen. Oersaai natuurlijk (navi-blauw).

Later op de dag zijn we Robert Bruin (geen familie van ons) nog gaan bezoeken. Hoe afgelegen kun je wonen. We moesten eerst ons dorp uit (daar is al niets) en dan nog een paar kilometer naar een nog verder afgelegen niets en dan nog eens een gravelroad op (zo'n 2km). Dan ben je echt van god en alleman verlaten. Zij hebben daar een koeienbedrijf maar ook wat schapen, kippen en een paard. En een koe die niet meer op kan staan. Dus hup dan maar de kinders op de koe. Bijten kan ie niet.

Je kunt mijn rug op (met Robert)

We hebben een heerlijk kopje thee en biscuit genuttigd en daarna hebben we gadegeslagen hoe de koeien worden gemolken. Twee keer per dag (om 5:30u en 15:00u, 7 dagen per week, 365 dagen per jaar). Hij liever dan ik.

En ja, dan weer in de avondspits naar huis. Wat een ellende.

Kijk voor meer foto's

OtautauExperience3