Het zit erop

Vandaag was mijn laatste dag op het werk. Best een beetje emotioneel. Van een aantal patienten heb ik cadeautjes gekregen. Vorige week vrijdag heb ik met het personeel al min of meer mijn afscheid gevierd met een borrel en happen.
Voor vandaag had Paul een prachtige appeltaart gebakken (alle dames op het werk jaloers ;-)) Het was een enorm succes.
Ik heb het erg naar mijn zin gehad en veel geleerd dit jaar. Het werk is vergelijkbaar met Nederland, maar toch heel anders. De apparatuur is vreselijk gedateerd. Het gebouw wordt op dit moment verbouwd (is al vanaf begin mei gaande en geeft aardig wat overlast) en ik had gedacht dat ze in het nieuwe gebouw in elk geval de bruine vloerbedekking zouden vervangen voor iets als linoleum. Niets is minder waar. De vloerbedekking is weliswaar grijs en nieuw, maar wederom vloerbedekking (in een huisartsenpraktijk!). 
De gemiddelde leeftijd van het ondersteunend personeel is hoog. Jonge mensen gaan allemaal 'overseas' zoals dat hier heet. Ze vertrekken om ervaring op te doen in Europa of Australie en sommigen komen terug als ze wat meer op leeftijd zijn. Jong personeel is niet te krijgen. 
Maar (misschien wel vanwege de leeftijd) de nurses zijn enorm betrokken en vriendelijk. Ze kennen de patienten van haver tot gort en leven erg met ze mee. En ook voor mij doen ze alles. Ik hoef maar een kick te geven.
Verder blijft het met dokters aanmodderen. Geen enkele dokter het komend jaar blijft langer dan een paar maanden. Ze zijn er aan gewend, maar echt wennen doet het nooit.

I wish them all the best!

met mijn amerikaanse collega Liz

Use of Voice

De eerste Tau Award, een soort Oscar, is binnen. Sam heeft 'm gekregen voor het gebruik van zijn stem in de rol als 'Postie 3'. Het is een erg leuk filmpje geworden. Zodra ik hem heb zal ik 'm toevoegen.
Het was sowieso een geweldige dag; opnieuw prachtig weer, de board of Trusts van school kwamen per old car aan, de Mystery Guest was 'Pink'  en uiteraard ontbrak de rode loper niet. Alles was met touwen afgezet en de oudste jongens fungeerden als body gards. Super.
Foto's zeggen meer dan 1000 woorden. Ze staan hier 

De 1e award is binnen!

Hier neemt Sam z'n award in ontvangst (Ik ben net een beetje te laat, had 't ook niet verwacht. Vandaar).

Red Carpet Event

Morgen is het zover. Dan ligt de rode loper uit en worden en de kinderen en hun ouders op school in hun allermooiste kleren verwacht om de eindproducties te komen bewonderen van het 'Dramarama' project'. Ook worden de Tau Awards uitgereikt.

Kun je er onverhoopt niet bij zijn of heb je geen uitnodiging mogen ontvangen, hier staat een van de trailers (van Room 3). De overige staan op YouTube.

That's one small step for a man

Het heeft even geduurd. Bijna 17 maanden om precies te zijn. Geen van onze andere 3 navolgelingen waren snel en ook Mees heeft alle tijd genomen. Afgelopen zondagavond was het toch echt zover:

Verlaat Vaderdag Versje

Op school zijn ze al maanden bezig aan het Dramarama gebeuren. Wat dat is vertel ik donderdag a.s. Gevolg alleen is wel dat een aantal andere, zeer belangrijke zaken naar de achtergrond zijn verschoven. Ik moest alleen wel erg gniffelen om het Verlate Vaderdag Versje van Marit dat ik vandaag ontving. How sweet:

Farewell Party (1)

Vandaag hadden we een heleboel kinderen over de vloer. Op een gegeven moment telde T er 17. Inclusief die van ons. Dat scheelt.
We hebben een middag met oudhollandse spelletjes georganiseerd; koekhappen (met de echte van Peijnenburg), blikgooien, snoephappen en flessengooien. Alleen het sjoelen ontbrak.
De spullen die we niet mee terug kunnen nemen en die toch nog leuk zijn hebben we ingepakt en verstopt. Succes verzekerd, een beetje Sinterklaas spelen.

Het was een hele geslaagde middag. Een aantal indrukken staat hier

RugDoctor

De meeste woningen in NZ hebben vloerbedekking. In sommige ligt het zelfs in de keuken en in de badkamer. Erg jaren '70.
Ook wij hebben in het overgrote deel van de woning vloerbedekking. Mijn 1e keuze is het niet maar met een jochie van bijna 1,5 is het voor een tijdje best knus en warm. En veilig. Ze vallen toch wat minder hard. Maar het is ook onpraktisch. En heeeeeeeeeel vies.
 Ik schat toch in dat in de 10 maanden wij hier nu wonen er 25 glazen (rode) limonade zijn omgedonderd, in ieder geval 1 glas rode wijn en een beker Milo. Als je goed zoekt vind je in het tapijt ongetwijfeld de nodige restjes crackers met vegemite, rasperry jam en vlokken.
Op de dag dat wij vertrekken wordt er 's middags al een schoonmaakploeg ingevlogen. Die krijgen eer van hun werk en hebben vast een of meerdere RugDoctors bij zich. Succes!

Het is niet T die iets voor je rug voorschrijft

Ook Wollie heeft in de woning zijn territorium afgebakend. Kijk maar:

Wist je dat (3)

Ik loop ruim een week achter. Vandaar de feiten in een notedop:

• Ramon is een paar dagen ziek geweest. Griep ofzo. Als kinderen op school ziek worden/zijn brengt manusje van alles Maureen ze gewoon met de auto naar huis. Wat een service... Ramon heeft overigens al weer gewoon praatjes voor 10. De griep is over.
• Ook Mees is wat van de kook geweest. Vast kiezen die doorkwamen. Maar ook hij is weer het mannetje.
• Wollie zijn staart is er afgevallen. Ze was vanaf de geboorte getaild. Ze ziet er gelijk een stuk 'volwassener' uit.
• Het is, na een week regen, nu overduidelijk lente. Heerlijk weer en een overvloed aan narcissen (daffodils). Dit betekent ook opnieuw in korte broek naar school en een ontbloot bovenlijf op de trampoline. Dat is overigens wel weer een beetje overdreven, maar goed.
• Afgelopen zaterdag zijn we opnieuw naar een rugbywedstrijd gegaan. Dit keer Argentinie-Roemenie. Dat de sterkste maar mogen winnen. Ik vond vooral de pauze aangenaam: 

  

  Vervelend om naar te kijken

  
• Sam wil graag een nieuwe rugbybal. Maar daar moet je wel wat voor doen. Dus hebben ze zondag eerst onze auto gewassen, toen die van een vriendje en later zijn ze na afloop van de (kerk)mis de autoramen gaan lappen. Niet erg gebruikelijk hier. Wel de moeite waard.
• De overige foto's staan hier

 

Opnieuw afwezig

Vorige week blogde ik al dat ik de Heemskerkse kermis eigenlijk nooit mis loop. Nu dus wel. Vandaag is de DtD loop. De vorige 7? edities was ik er bij. Ik liep telkens rond de 1:24:nog wat.
Ook de DtD 2011 ga ik nu dus missen. Maar wat ik vooral ga missen is het naborrelen. De 3e helft (in het Zaanse hotel) is altijd erg geslaagd.

Vandaag hebben T en ik al de nodige km's afgelegd. Op Bayswater Rd draven we tussen de koeien, schapen en zien in de verte de besneeuwde bergtoppen. Ook niet verkeerd.

Als de collega's van WoningNet en m'n holmaatjes straks aan de bak moeten draai ik me nog een keertje om. Mannen (en een enkele vrouw), succes!!

Huh?

Soms heb je niets te melden. Of loop ik gewoon wat achter.

Het komt in ieder geval uit de serie; LB (lekker belangrijk).

Grandslam here I come

Sam heeft in Nieuw Zeeland het tennisspelletje ontdekt. Iedere woensdagmiddag gaat ie een uurtje met veel plezier naar tennisles. Een tijdje waren ze maar met z'n tweeen. De laatste paar weken zijn er wat meer jochies van de partij.
Sam's tennisleraar heeft onlangs meegekregen dat we terug naar NL gaan. Hij was zo aardig om onderstaand mailtje en filmpje naar ons te sturen.

Invoice

Vandaag viel onderstaande rekening in de bus. Ik zou haast zeggen; uiteraard weten ze ons aan de andere kant van de wereld wel te vinden als er geld te halen valt.
Maar ik moet ze meegeven. Moeite is er wel voor gedaan (uit Houten, naar Neuseeland, gefrankeerd en France).

Lars

Ik zeg wel eens gekscherend; een bier is geen bier.
Dat geldt eigenlijk ook voor een petlammetje. Zo'n beest staat normaliter in de wei met z'n moeder, tantes en neefjes en nichtjes. Zusjes/broertjes gaat vaak niet want daar kan moeder niet voor zorgen.
En wat wil nu het geval. Onze huisleverancier van lammetjes had laatst een triple. Oftwel moeder had er 3 gekregen. Of wij er nog niet eentje zo nu en dan een fles konden geven. Lars is z'n naam.

Voor Wollie natuurlijk super gezellig. Voor onze kiddies opnieuw een geschenk uit de hemel.
En voor mij? Ik sta regelmatig in de pies en ruim overal keutels op, maar verder gaat het goed met me.

How cute

Leuk sfeertje

De openingsceremonie van RWC 2011 afgelopen vrijdagavond in Auckland's Eden Park was fantastisch. Het leek wel of het stadion in lichterlaaie stond. Dat de All Blacks ook nog eens overtuigend van Tonga wonnen maakte het feest helemaal compleet.
Ook de wedstrijd tussen Scotland en Romania gistermiddag mocht er zijn. Het was een leuk sfeertje. Het gros van de supporters staat en alle supporters staan gewoon door elkaar.
Ik snap de spelregels nog steeds niet maar dat mag de pret niet drukken. Sam's vriendje Jonty hadden we meegenomen. Zelf in het team van Otautau is hij een echte nummer 10 ( In NZ een zgn First-Five-Eights).

De Schotten trokken uiteindelijk (gelukkig) toch aan het langste eind. Meer indrukken van het rugby staan hier

RWC 2011

Het is zover. Er is jaren naar toegeleefd. Vanavond trappen de All Blacks af tegen Tonga.
In 1987, toen het toernooi (voor het eerst) in eigen land werd gehouden, wonnen de All Blacks de Trophy. Daarna waren ze telkens favoriet maar grepen ze keer op keer net naast de titel. Een beetje vergelijkbaar met het NL-elftal. Ze zijn nu opnieuw een van de favorieten. Op 23 oktober a.s. zullen we het weten. Wij slijten dan onze laatste dagen in Christchurch.
Vandaag worden de kiddies in zwart op school verwacht. Voor ons is dat niet zo moeilijk. We zijn allemaal al Zwart (op T na dan).

Morgen gaan we naar een RWC wedstrijd. Om een beetje de sfeer te proeven. Ik heb m'n kilt al klaarliggen. Zoals het hoort draag ik er niets onder. Foto's volgen. De wee-one is er ook al helemaal klaar voor:

Messi play

Tatatatatara.
Opnieuw krijg ik er een certificaat bij. Na mijn referee-course heb ik nu ook Playcentre Course 1 met succes afgerond. Ik weet nu hoe je fingerpaint en playdough maakt en ken de beginselen van Te Whāriki. Altijd handig. Voor Mees neem ik tegenwoordig steeds schone kleren mee. Hij smeert wat af met de verf, klei en het water (recognising learning and extending learning).

Ik hoor het jullie vragen... Hoe gaat het met Wollie?
Met Wollie gaat het uitstekend. Ze krijgt 4x per dag een flesje, groeit behoorlijk en staat een stuk steviger op haar poten. Tjongejonge wat kan zo'n beest voor je voeten lopen.
Wollie wordt met name door Marit, maar zeker ook door Mees en de andere jongens behoorlijk geknuffeld. Hoe vind je deze?

Wollie geniet van de aandacht en het voorjaarszonnetje

Ik heb nog wat foto's van afgelopen week op een rijtje gezet. Ze staan hier

Eindelijk

Normaliter is het de 3e zondag in juni raak; nu moest ik dit jaar helemaal wachten tot de 1e zondag in september.

Maar ze hebben voor me gezongen, lieve kaartjes geschreven en een paar kadootjes voor me gekocht. Wat heb ik toch een schatjes.........

Small Whites

Vandaag hebben we van de voetballertjes afscheid genomen. Best gek. Het klinkt meteen ook zo definitief. Maar deze mensen zien we waarschijnlijk niet meer temeer de meeste kinderen in Winton wonen.
Sam moest vandaag strijden om de 3e plek van de Cup-Trophy.

In de modder hebben ze Old Boys Gunners met 3-0 verslagen. Sam heeft 2x gescoord. Een keertje vanuit een corner. Harry, z'n enige rivaal, vond 1x het doel. Uiteindelijk heeft Sam over de hele competitie 57 keer gescoord en Harry 56 keer. Een uniek duo! Ook Harry heeft e.e.a. op zijn weblog geschreven.
Reken maar dat ze Sam volgend seizoen gaan missen!

Het gouden duo van de 9/10 grade 2011

Na afloop van de wedstrijd is het hele team gaan bowlen. Succes altijd verzekerd. We kunnen terugkijken op een hele geslaagde periode bij de Winton Warriors 9/10 grade.