Home sweet home

Na een ellenlange vliegreis (zo'n 35 uur!) vanaf Christchurch, Sydney, Singapore en Frankfurt zijn we gisterochtend op Schiphol aangekomen.
Holymoly wat waren we gaar. Maar het ontvangstcommitee stond er en vergoedde veel. Erg leuk.

En wat dacht je van de Ruyn acker..... Hoe bedoel je je welkom voelen? Gaaf. Top.

Het huis staat er nog!

Oh, wat hebben we vannacht lekker geslapen in ons eigen bed.

In alle hectiek zijn we het bijna vergeten.......
Maar onze oudste kerel is ook nog 10 geworden. Van harte gefeliciteerd......
De laatste indrukken van het winnen van de Cup, de vliegreis en de aankomst op Schiphol staan hierrrrrrrrr

Over, finito, schluss

In Hanmer Springs hoorde ik een vrouw spreken over een graveyard. Zo omschreef zij het centrum van Christchurch. Ze had ’t bij het rechte eind. Het hele centrum is afgezet, gebouwen zijn er eenvoudigweg niet meer, overal staan hekken en het lijkt Haarlem wel qua eenrichtingswegen. Je verdwaalt er gemakkelijk. Nadat we even de ramptoerist hebben uitgehangen zijn we gauw de Botanic tuinen ingevlucht. Daar staan de bomen (van 300 jaar en ouder) nog gewoon. En is het lente. Prachtige bloemen.

Het uitzicht over Lyttelton vanaf de Gondola was ons niet gegund. Closed. Net als zoveel bezienswaardigheden. Zelfs in de Playground staan pionnen en hekwerk. Heel spijtig voor Christchurch.

Ook een pion is interessant

Het eind van de middag hebben we doorgebracht op het Holiday Park. Wel zo veilig en vertrouwd. Hier staan de laatste foto's

Broodje filet american, krabsalade…………………. We komen eraan.

Goodbye New Zealand! Thanks for this awesome year. We'll never forget it.

Go the All Blacks

Final Countdown!

Vanmiddag zijn we aangekomen in de op een na grootste stad van NZ: Christchurch. Het is wel even wennen: heeeeel veel mensen, auto's, verkeerslichten en winkels. Tjongejonge wat een drukte. We zijn het duidelijk niet meer gewend. 

Bewust zitten we op een Top10 Holiday Park. Het ligt redelijk centraal, er is veel te doen voor de kinderen en het leek mij wel leuk om de finale van de RWC 2011 morgenavond met wat andere mensen te kijken. Welnu, dat kan. Er is niet alleen een gamesroom maar ook een T.V.room. Leuk.

Van het ei hebben we geen last meer

De unit die we hebben is wel ff anders dan we gewend zijn. We hebben een piepklein balkonnetje (netals in A'dam destijds) en we moeten sinds een jaar weer een trap op! Fijn als je zes koffers op je gemak nog een keer wilt ordenen. Vanmiddag eerst het zooitje naar boven gesleept, maandag kan het weer naar beneden. Wat een problemen zijn er toch in de wereld :-)

Morgen gaan we 'ns bekijken wat er nog over is van het centrum. Ben benieuwd.

Ik weet niet of ik binnenkort nog in staat ben om deze blog bij te werken. Wellicht gebeurt dat pas 19.000 km hiervandaan. In Heemschurch............

De laatste indrukken van gisteren en vandaag staan hierrr

Nieuw record!

126 kilometer heen. Over met name bergweggetjes. Erg mooi. Dat wel. En de terugweg was nog meer (iets andere route). Voor een ......... zwembad!
Je leest het goed. De thermische baden van Hanmer Springs zijn wereldberoemd. In Nieuw Zeeland dan. En als je dan toch in de buurt bent kun je dit waterparadijs natuurlijk niet overslaan.
Voor zij die nog moeten gaan de volgende tip: Doe het niet. Het was geen succes. 
Alles was buiten, dus niks, nada, niets overdekt en er stond een straf windje die je in een keer deed rillen zodra je een van die stinkbaden uitkwam. Niet fijn. Er dreven ook overal blaadjes in het water. Bah. De laatste druppel, het zetje om er snel weer uit gaan kwam toen ik op een gegeven moment met Ramon en Sam in een bad met een hele batterij japanse vrouwen belandde die in het water gewoon hun kleren hadden aangehouden. Getver. Ik was er helemaal klaar mee. Gauw eruit....

Ramon heeft, na het verdiende ijsje, op weg naar de auto nog een lantaarnpaal omvergelopen. Dat krijg je met het spelletje Tag (tikkertje). Dan zien ze niets meer. Hij ziet er niet uit en heeft nu een joekel van een ei op z'n voorhoofd.

De rampfotograaf was er opnieuw als de kippen bij!

Morgen gaan we op weg naar het laatste honk. Ik ben benieuwd wat er nog over is van de stad die op 22 februari zo ongenadig hard is getroffen door een aardbeving.
De aarde zal ook schudden als de All Blacks zondagavond, in eigen land, na 24 jaar opnieuw de wereldcup gaan winnen. Tegenstander is net als 24 jaar geleden, Frankrijk.

Go the All Blacks!

Kaikoura

Gistermiddag zijn we, na een vermoeiende reis in Kaikoura aangekomen. Onderweg heeft het alleen maar geplenst en op een gegeven moment dacht ik dat we bijna de Pacific inwoeien. Holymoly wat had de bus het zwaar en wat ging het tekeer. Maar we zijn niet gecrashed en hebben uiteindelijk alleen nog maar de zooi uitgepakt, de haard aangemaakt en zijn verder lekker binnengebleven.
We zitten in een cottage op een Animal Farm; een beetje vergane glorie maar de varkens, kippen, lama's en wallabie zijn wel erg schattig. Marit en ik hebben vanochtend geholpen de beesten eten te geven. En opnieuw is er een heleboel speelgoed aanwezig en veel ruimte rond het huis. Vanochtend was het heerlijk weer en zodoende hebben de kiddies buiten gespeeld. Vooral vader en moedertje. Mees is de baby (wat een verrassing).
Voor ons geen walvissen-kijken. Ik vind het zielig, vrijwel iedereen schijnt helemaal blauw en groen van de boot te komen, de kans dat je een walvis ziet is 30% en het kost ook nog eens bakken met klauwen. Nee, wij hebben vandaag in het zonnetje langs de prachtige kust een hele mooie wandeling gemaakt en heel, heel ver in de verte zag ik een walvis. Of misschien waren het er wel twee. Of was het een orca of toch een haai? In ieder geval bewoog de zee. Ik vind het wel prima zo.


Kaikoura Range aan de rand van de Pacific Ocean

Morgen gaan we badderen in Hanmer Springs. Even goed schoon worden voordat we het vliegtuig instappen. Meer plaatjes van vandaag staan hierrr

Nelson

Ik snap wel dat mensen in deze omgeving (willen) wonen. Het klimaat is heerlijk en de voorzieningen zijn goed. En dus relatief veel grijze krullen en rollators (de pensionada's).
Gisterochtend hebben we in Jester House een pitstop gehouden. Zonnetje, bakkie koffie, speeltuintje. Veel Vitamine V. Helemaal goed.
Wel waren we T bijna kwijt; opgegeten door een tamme aal. Het liep net goed af. Kijk hieronder maar.
Later op de dag hebben we aan vliegtuigspotten gedaan. Dit keer de drukke start- en landingsbanen van Motueka. Toen het begon te regenen zijn we gauw op huus aan gegaan. Haard aan en monopolien. Ook leuk.
Vandaag scheen (gelukkig) de zon weer. Op naar Nelson. Het strand is heerlijk (en super breed).


Allemaal een mandarijntje

Een/de dierentuin is altijd een succes. Toch? Founders Heritage Park was ook de moeite waard. We hebben de dag afgesloten bij de bekende grote M. Heeft niet mijn eerste voorkeur maar goed, dat heb je zo nu en dan met kinderen.
Meer leuke kiekjes staan hier.
Morgen verlaten we Mapua en omgeving. Dan op naar Kaikoura, onze voorlaatste halte.

Abel Tasman

Als onze medelander Abel Tasman een aantal jaar geleden niet zo'n schijtluis was geweest en niet per direct de benen had genomen bij het ontdekken van NZ dan hadden de mensen hier waarschijnlijk gewoon Nederlands gesproken. Dat was wel zo handig geweest.
Anyway, in 1999 toen we hier al eerder waren, hebben we een aantal tracks in het Abel Tasman National Park in de stromende regen volbracht. Nu scheen de zon. Dan ziet e.e.a. er toch een stuk vrolijker en mooier uit. Wat een prachtige kalme, azuurblauwe zee hebben ze hier.

Wat is er fijner dan na afloop van een enerverende dag even af te koelen in je eigen spa:

Hier staan nog meer mooie plaatjes.

ps; Over een klein half uurtje nemen de All Blacks het in de halve finale van RWC op tegen Australie. Feitelijk is dat al de finale. Vergelijk het met een voetbalkraker tussen Nederland en Duitsland.